Door een samenloop van omstandigheden dacht ik vandaag veel aan Ike Turner. En aan een oude vriend van mij. Johnny. Ike Turner heb ik nooit gezien. Johnny al zo'n 15 jaar niet meer.

Ik was en ben nog steeds groot fan van de zanger en muzikant Ike Turner. Hij is inmiddels dus ook al dood. Dat is logisch. Ike scheidde ooit van Tina. Tina haatte Ike. Ike zou gewelddadig zijn geweest. Ik geloofde dat altijd. Na het zien van de (overigens superslechte) film over het leven van Tina, begon ik te twijfelen aan het waarheidsgehalte. Ik geloof direct dat Ike geen lieverdje was. In een van de laatste scenes van de film sprak 'Ike' een aantal slechte woorden terwijl hij alleen in een auto zat. Bijzonder dat Tina dit wist. Bijzonder dat Tina haar goedkeuring gaf aan deze biografische film. Bijzonder dat Tina nooit de naam van het monster Ike heeft verworpen.

De muziek van Tina is nooit meer zo goed geworden als die ze maakt onder leiding van Ike. Sterkernog, volgens mij heeft ze zelfs nooit ietsbijzonders gemaakt zonder Ike.Onder Ike swingde het meer. Bovendien had Ike een geweldige bas als achtergrondstem.

Maar wat heeft Johnny hier mee te maken? Tijdens mijn middelbare schooljaren fietsten ik en dorpsgenoten dagelijks op en neer tussen Erica en Emmen. Halverwege was een kanaal. Oranjekanaal. En een supermarktje. Daar kochten we op warme dagen wel eens een ijsje op de terugweg. Naar Erica. Dan liepen we met ons ijsje naar het kanaal. Sprongen op de dukdalfen en genoten daar van ons ijsje. Johnny was geen groot atleet. Op een dag mislukte zijn sprong naar de dukdalf. Johnny. Zijn kleding. Zijn ijsje. Alles lag in het Oranjekanaal.

Johnnyhad ook een achternaam. Roling. Johnny Roling, dus.

De grap was snel gemaakt toen hij boven water kwam. Ik zette in. Mijn vrienden en andere aanwezigen vielen gelijk in.

Met de bas van Ike:

Roling on the river......