Als kind redeneerde ik altijd erg simpel. Dat doe ik overigens nog steeds. Ben ik ook erg goed in. Simpel redeneren.

Als jongetje won ik wel eens een voetbalwestrijd met 5-0 van Club A. De week erna moesten we tegen club B. Club B had eerder al eens met 7-0 van club A verloren. Dus datzou een makkie worden. 5-0 plus 7-0 maakt immers 12-0! Simpel. Groot was dan ook altijd mijn verbazing dat we dan maar met 3-1 van Club B wonnen.

Hoe kom ik hier op? Nou dat is simpel.

Vorig weekend kon Kasper's team kampioen worden. Uit bij Velocitas. Velocitas had eerder al eens met 15-4 van Lycurgus verloren. Kasper's team had eerder Lycurgus met 6-4 verslagen. 15-4 en 6-4 maakt 21-8! Simpel toch!? Dus dat zou een makkie worden dachten Kasper en zijn maatjes. Een gelijkspel zou al voldoende zijn om kampioen te worden. Bij een nederlaag zou Lycurgus kampioen worden. Met hangen en wurgen werd het.... 2-2! Velocitas was zelfs beter dan Kasper's team. Af en toe zag je kinderen uit Kasper's team wanhopig kijken. 'Hoe kan dit?' Maar ze vochten als leeuwen en werden dus wel kampioen!!!!!

In de Eredivisie hetzelfde. Eerder in de competitie:

Groningen-Feyenoord 6-0 en PSV-Groningen 6-1. Vorig weekend speelden Feyenoord en PSV tegen elkaar. 6-0 en 6-1 maakt 12-1. Simpel. Tot grote verbazing van Kasper en mij won Feyenoord met 2-0!!!

Dan was er natuurlijk het overlijden van Socrates. De meest gracieuze voetballer die ik ooit gezien heb. In de loop der jaren ben ik enkele keren ingegaan op een verzoek om mijn 'All time favorite team' op papier te zetten. Socrates was altijd de eerste naam die ik dan opschreef.

Als tiener wilde ik ook altijd graag zo gracieus zijn als Socrates. Is me nooit echt gelukt.

Op Youtube staan inmiddels enkele mooie eerbetonen aan deze briljante voetballer. Ik bedoel dus Socrates. Niet mezelf. Bovendien ben ik nog niet dood.

Behalve een briljante voetballer was hij ook nog eens een markante figuur.

Ik citeer enkele passages uit een column zoals die afgelopen te lezen was in Voetbal International:

-'Socrates veroverde harten in plaats van prijzen'.

-'Hij was de aanvoerder van een kunstenaarsensemble dat gedoemd was tot sterven in schoonheid'.

-'In de jaren tachtig vonden en koesterden wij elkaar als artiesten. Na ons kwamen de conservatieven'. Zoals de Braziliaanse wereldkampioenen van 1994 voor wie hij geen bewondering kon opbrengen. 'Dat waren geen Brazilianen, maar Italianen'.

-'Socrates werd in Brazilië O Doutor (De Dokter; hij was kinderarts) genoemd, maar was veel meer levensman dan koele intellectueel. Trainen vond hij nooit zo belangrijk. Liever speelde hij op zijn gitaar, bezocht hij feesten en gaf zich over aan sigaretten en drank. Al tijdens zijn carrière rookte Socrates een pakje per dag en begon hij de dag met een glas wijn. De vraag of alcohol en nicotine bij het leven van een atleet pasten, counterde hij steevast lachtend weg. 'Ik ben geen atleet, ik ben een voetbalkunstenaar'.

Rust zacht O Doutor!