Mijn manier van reizen is veranderd in de loop der jaren. Ik wilde altijd alle kerken van binnen zien. Alle torens beklimmen. Musea bezichtigen. Noem maar op. Ik ben er inmiddels achter dat het mooiste van reizen is om met mensen te praten. Mensen te ontmoeten.

Iets van 10 jaar terug was ik in het noorden van Portugal. Ik houd van Portugal. Geweldig landschap. Fijne mensen. Ik betaalde toen geld om de kerktoren van Viana de Castelo te beklimmen. Ik heb hoogtevrees. Ik heb er ook geen seconde van genoten. Eenmaal boven scheidde een hekje van 50 centimeter hoog mij van een val in een duizelingwekkende diepte. Later die vakantie liep ik boven (ja boven!! deze brug heeft namelijk twee verdiepingen!) over de mooiste brug die ik ooit gezien heb. Had ik ook niet moeten doen. Zeventig meter boven de Douro. Langsrazend verkeer. Ik denk dat ik nog steeds de snelste tijd heb. Om die brug over te steken. Ik heb later de foto's die Bettina heeft gemaakt bekeken. Geweldig uitzicht! Ik ben onderlangs terug gelopen.

Waarom doe ik mee aan de 4 mijl........ Voor Kasper. Een andere reden kan ik niet bedenken. We hebben dinsdag voor het eerst onder begeleiding getraind. Onze trainer is de nummer twee van Nederland op de 800 meter. Ik was alflink moe na de warming-up. Het ging maar door.... Een uur. Toen het ergste er eindelijk op leek te zitten moesten we nog een cooling down doen.... 700 meter in rustig tempo lopen. Ik kon de rest niet meer bijhouden. Ik sjokte wat achteraan met een gemaakte ontspannen glimlach om mijn mond. Eenmaal thuis ben ik direct op de bank in slaap gevallen. Vanmiddag is de volgende training. Ik overweeg een blessure te simuleren. Ik ben immers ook al 46. En al 7 jaar niet meer gesport.