Robin wees me recent op iets. Als je op 'Vriendelijke Krankzinnige Man' googled, verwijst Googleals eerste naar mijn weblog. Ik werd wat lui en kortte het af tot VKM. Had ik niet moeten doen. Als je op 'VKM' googled krijg je eerst allerlei onzinnige verwijzingen. VKM makelaars..... Volleybal Klub (tsja... ) Muntendam....... Bureau Voorkom KinderMishandeling........ Nog erger is zelfs Vereniging Klassieke Motoren..... Alsof er niets belangrijkers is in de wereld!

Ik heb daarom besloten 'Vriendelijke Krankzinnige Man' vanaf nu weer voluit te schrijven. Hij verdient het! Hij moet niet weggedrukt te worden naar pagina 8 op Google! Hij verdient het om behandeld te worden als een loco-secretaris!!!

Dit terzijde.

In een grijs verleden heb ik 2 jaar les gevolgd op een PABO. Jaarlijks werd daar ook een wedstrijd in rekenen gehouden. Tussen alle leerlingen en leraren. Beide jaren won ik. Mijn leraren hadden veel vertrouwen in mijn kennis en educatieve kwaliteiten. Zelfs erg veel. Onze leraar rekenen was een paar maanden ziek. Toen werd ik gevraagd om zijn lessen over te nemen. Dat heb ik toen gedaan. Zat ik in klas 1 en gaf les aan klas 1 tm 4.Ik wijk trouwens af.

Een van de dingen die we (althans de onnozelen onder ons) leerden bij rekenen waren de begrippen 'absoluut' en 'relatief'. 1000 meter is een kilometer. Maar duizend meter tegen storm en regen in fietsen, voelt heel anders dan met een aangenaam warm windje in je rug, aangenaam zonnetje op je hoofdeen kilometer fietsen.

Dit schoot me vanmorgen weer te binnen. Iktrok vanmorgen de deur achter me dicht. Ik realiseerde me meteen dat mijn sleutel nog aan de binnenkant in het slot zat. Ik werd daar niet heel vrolijk van. Mijn kinderen naar school gebracht. Daarna naar mijn werk. In het laatje van Maartje lag nog een sleutel van mijn voordeur. Later weer naar huis gefietst. Onderweg duizend keer in mezelf gezegd 'Laat ik geluk hebben, laat ik geluk hebben'. Ik kon de deur gewoon openen! Terwijl de andere sleutel binnen nog in het slot zat! De zon begon te schijnen. Het leven lachtte naar me. Het was een soort van religieuze ervaring! Of zoiets.

Wat ik bedoel is dit. Een kilometer voelt niet altijd als een kilometer. Thuiskomen voelt niet altijd als thuiskomen. Kom ik terug van een reis dan voel ik me eerst ontheemd in mijn eigen huis.Mis ik mijn reis en vind het niet fijn thuis te komen. Wil ik graag zo snel mogelijk weer op pad.Toen de deur vanmorgen open ging voelde ik de warmte van mijn huis. Ik kon vloer wel kussen. Zo blij was ik! Ik verlaat mijn huis vandaag niet weer!

Scheelde me een hoop gedoe en zeker 200 euro!

En dan...

Kom op! Mail je favoriete 5 sportmannen en je 5 favoriete sportvrouwen naar me!!!!!!!!

De inzending is nog zo minimaal!

De mensen die al in hebben gezonden hebben werkelijk zulke leuke en originelelijstjes gemaakt!

Zo moeilijk is het niet!