Er zijn van die dagen dat mensen aan van alles en nog wat denken. Ikzelf heb datniet zo vaak. Vandaag had ik het wel.

Eergisteren schreef ik wat in het engels. Ga ik niet te vaak doen. Moeilijk. Ik ontmoette VKM (Vriendelijke Krankzinnige Man; vanaf nu altijd VKM; geen verklaring meer) ongeveer 362 dagen terug. In Nikolaev. Ik ben trots op mezelf. Ik adviseerde VKM een studie Engels te volgen. Als ik nu zijn commentaar las..... Die man kan trots op zichzelf zijn.

Maar goed. Dit terzijde.

Ik ben altijd blij met complimenten. Ik kan complimenten ook goed accepteren. Veel mensen kunnen dat niet. Ik krijg de laatste tijd veel complimenten over mijn manier van schrijven. Niet alleen hier. Ik heb vorige week ook mijn 'afscheidsmail' binnen Lefier laten verspreiden. Vandaag was ik weer op mijn werk. Zo veel goede reacties! Niet alleen op de stap die ik gezet heb. Ook op mijn mail.

Uniek. Hilarisch. Zeldzaam eerijk. Respectvol voor iedereen. Mafkees. Lachen. Echt Paul.

Dit waren enkelekreten die ik uitalle reacties heb opgeslagen.

En ik doe maar gewoon wat.

Maar goed. Dit ook weer terzijde.

De feitelijke reden dat ik vanavond wat schrijf is dat ik me grote zorgen maak. Ik heb ditrecent al naarmijn 'Brat' gemaild.

Ik had vroeger enkele muziekhelden. Twee van hen wilde ik altijd zo graag live zien. Ik stelde het altijd uit. Met als resultaat dat ik ze nooit live heb gezien. Ze gingen allebei dood. Freddy Mercury. Bob Marley.

Ik heb nog wel meer muziekhelden. Faithless komt 24 maart in Groningen. Ik heb een kaartje!

Nu ben ik bang dat ik het doodvonnis van Maxi Jazz heb getekend.