morgen mijn laatste schooldag en andere onzinnigheden

In Moskou tref ik veel vriendelijke krankzinnige mannen.Ze zijn allemaal niet zovriendelijkals Vriendelijke Krankzinnige Man. Ze zijn allemaal krankzinniger dan Vriendelijke Krankzinnige Man. Ik ontmoet ook veel vriendelijke krankzinnige vrouwen. Dat is nieuw voor me. Dit echter terzijde. Nutteloze informatie.

Morgen is mijn laatste schooldag. Ik ga de lessen missen. Ik ga Stefano, Katja en Dalila missen. Sinds dinsdag hebben we overigens ook een nieuwe klasgenoot. Joshua. Uit de Verenigde Staten. Prototype amerikaan. Hij weet alles beter. Stefano, Dalila en ik houden niet zo van Joshua.

Gisteravond zijn Dalila en ik naar een tsjechisch restaurant geweest. Daar hebben we gegeten. Dat doen wel meer mensen. Eten in een restaurant. We hebben ook naar Real Madrid-Barcelona gekeken. Jammer genoeg won Barcelona. Dalila is een fanatieke supporter van Real Madrid. Erg fanatiek.

Morgen krijg ik een certificaat na schooltijd. Daarna afscheid nemen van Dalila, Stefano en Katja. Ik haat dat. Afscheid nemen. Bagage inpakken en met metro en trein naar Dolgoprudniy. Daar woont Lara. Mijn laatste drie nachten slaap ik in haar huis.

Zaterdag ga ik met Lena de stad in. Waarschijnlijk. Praten. Lena heeft engelse les. Kadootjes kopen voor Kasper en Nora. Lena weet wellicht waar ik vind wat ik zoek. Lena is een vriendin van Lara. Ik heb haar in 2008 voor het eerst ontmoet. Lena is een erg leuke en sympathieke vrouw. Er staan enkele foto's op mijn weblog. Ook een samen met mij. Lang donker haar.

Zondag ga ik 1 mei vieren. Samen met Lena, Lara en een aantal van hun vrienden. In een 'beeldenpark'. Museon. Onderdeel van Gorki Park. Picknick. Veel praten. Dat heb ik eerder gezegd. Ze praten best veel. Russen.

Maandag terug naar Nederland. Blijen verdrietig. Verdrietig en blij.Ik houd van Moskou. Ik houd nog meer van mijn kinderen. Ik mis ze.

Ik hoop nog tijd te vinden dit weekend. Tijd om hier weer een verhaal achter te laten.

Ik bedank jullie nu alvast voor alle leuke reacties die ik heb gekregen.

Mijn weblog loopt door. Verhalen uit Groningen zijn misschien minder interessant voor jullie. Maar er komt weer een nieuwe reis. Reken daar maar op! Mijn wens voor de volgende reis?

Kiev en het oosten van Oekraine.

From Russia. With love.

De tijd, mijn arrestatie

De tijd vliegt. Veel te snel.

Tijd gaat langzaam. Veel te langzaam.

Alles is relatief.

Nog maar een paar dagen en ik verlaat Moskou. Te snel.

Evenzoveel dagen plus 1 voor ik mijn lieve kinderen weer zie. Zo lang.

Desalniettemin. Ik houd van dit woord. Desalniettemin. Ik geniet nog steeds van Moskou en van alles wat ik hier zie. Wat me hier overkomt. Wat ik beleef.

Gisteren werd ik voor het eerst in mijn leven gearresteerd. Inclusief handboeien. Er was een oefening voor de parade op 1 mei. Inclusief militaire gevallen. Transport. Raketten. Tverskaja street was afgesloten. Tverskaja street is de aorta voor het verkeer in het centrum. Ik moest aan de andere zijde van Tverskaja zijn. Normaal gesproken waag ik mijn leven. Ren tussen de auto's door. Echter. De straat was afgezet. Veel politie. Veel militairen. Veel publiek ook. Erg veel publiek. Dit terzijde. Ik moest aan de overkant zijn.

Ik wist natuurlijk dat het onmogelijk was Tverskaya over te steken. Ik moest een stuk verder lopen om via een tunnel de overkant te bereiken. Voor de grap deed ik alsof ik de straat toch over ging steken. Foute grap. Twee militairen grepen me direct bij mijn schouders. Drie seconden later had ik handboeien om. Ik werd naar een busje gebracht. Zoiets als een ME -busje. Ik spreek gelukkig een aardig mondje russisch. 'Potsjemoe?'. 'Sjoetka'. 'Sjoetka'.

Ik kreeg geen antwoord. Eenmaal in het busje ging ik verder in het russisch.

Potsjemoe? Sjoetka! Sjoetka!

Mensen in uniform houden niet zo van grapjes.

Toen ging ik mijn charmes in de strijd gooien.

Ja gollandetsj. Ja idiot. Ja toerist. Ja idiot. Izvinietje. Izvinietje.

Ik trok daar een zwaar wanhopig gezicht bij.

Ja idiot. Izvinietje. Pazjaloesta!

Afijn. Mijn tas werd ondersteboven gehaald. Mijn paspoort werd zeer zorgvuldig bekeken. Ik werd gefouilleerd. Toen keken ze nog eens naar mijn onschuldig gezicht. En ik kon gaan.

Uniformen houden niet van grapjes. Met name uniformen gedragen door russen.

With love from Russia!

short and without title

This weekend I had lots of fun. Especially with Dalila. I will tell about it later this week.

This weekend I got such a sweet letter from Nora. Made me cry. I don't like to leave Moscow next week. I like to see my children again. I miss them.

This weekend Kasper's football team became champions!Again! Second time in a row. Ifeel so happy about it! I'm proud at his team.

This weekend Feyenoord ruined the chances for PSV to become dutch champions. I just saw the goals and other highligts on internet. Brilliant! Everybody in Moscow talks about it.

Kristine, gastgezin, dalila, svetlana, lena

Mijn derde schoolweek is geschiedenis. Vandaag namen we afscheid van Kristine. Na schooltijd met mijn klas naar een restaurant geweest. Georgisch. Lerares ging ook mee. We hebben echt een leuke lerares. Ze geeft goed les. Ze heeft een goed gevoel voor humor.

Volgende week gaan we drie keer naar een restaurant met zijn allen. Maandag is Dalila jarig. Donderdag is Stefano jarig. Vrijdag is mijn laatste schooldag. Ik ga ze missen. Dalila. Stefano. Katja. We lachen veel samen. We hebben hetzelfde gevoel voor humor. In grote lijnen. We spreken er regelmatig over. Dat we geluk hebben gehad zo'n leuke klas te hebben. Katja vertelde vandaag dat andere leraressen zich verbaasden over onze klas. Dat we zo veel dingen samen doen. Dat er zo vaak schaterlachen zijn te horen in ons lokaal.

Vandaag was een drukke dag. School. Dalila vertelde dat ze helemaal klaar was met haar 'host mother'. Na diverse aanvaringen. Ze vertelde dat vanmorgen aan de verantwoordelijke van ons instituut. Die hebben in de loop van de dag een ander gastgezin voor haar geregeld. Ze zag er tegenop om haar bagage op te halen. En met name om haar gastmoeder te vertellen dat ze niet meer bij haar wilde wonen. Ik ging daarom maar met haar mee. Natuurlijk werd ik niet binnen gelaten. Ik moest in het trappenhuis wachten. Vriendelijk mens.

Dalila geholpen met dragen van haar bagage. Met taxi naar nieuw gastgezin. Daar werd ik hartelijk onthaald. Maar ik had geen tijd. Wel had ik het gevoel dat het een betere plek is voor Dalila.

Ik had geen tijd? Nee, ik had geen tijd. Ik had een afspraak met Svetlana. Svetlana is de eigenaresse van het internetcafe waar ik dit schrijf. Brede interesse. Erg intelligent. Erg veel talenten. Daar kan zelfs ik niet tegenop. Zelfs Thea (de meest intelligente van mijn moeders kinderen) niet.

Ik zal later vertellen over haar talenten. Niet van Thea. Svetlana.

Whatever. Morgen gaan Svetlana en ik naar de dierentuin.

Zondag ga ik met Dalila iets doen. Waarschijnlijk. Of met Lena. Lena is een van Lara's beste vrienden. Natuurlijk heet ze niet Lena. Elena. Maar haar vrienden noemen haar Lena.

oevidimsja

foto's, afscheid

Ik maak weer veel te weinig foto's. Wel beduidend meer dan vorig jaar in Oekraine. Ik heb nu ook een toestel waarvan ik weet hoe het werkt. Bovendien geef ik ook niet veel om foto's. Ze zijn nooit zo mooi als de realiteit. Vooral niet wanneer ik ze gemaakt heb. Ik ben er niet zo goed in. Fotograferen.

Aanstaande vrijdag nemen we al weer afscheid van een klasgenote. Dan zitten er drie weken op. Tijd gaat veel te snel. Een week later heb ik mijn laatste studiedag. Na afloop van je laatste dag krijg je een certificaat uitgereikt. In de kantine. Al het aanwezige personeel is dan aanwezig. Studenten uit verschillende klassen. En van verschillend niveau. Dan wordt er ook een afscheidswoord van je verwacht. In het russisch. Ikdenk dat mijnafscheidswoord erg kort zal zijn.

Zoals gezegd. Ik ga niet naar Sint Petersburg komend weekend. Niet zo erg. Er zijn nog steeds dingen in Moskou die ik graag wil zien.

Da zavtra.

hoeren en meer

In januari was ik met Lara in Amsterdam. Natuurlijk wilde zij De Wallen ook zien. Ik vroeg haar naar hoeren in Moskou. Volgens haar zijn die er niet of nauwelijks. Ik weet inmiddels wel beter. Ik loop vaak langs Tverskaya Street. De grootste en drukste winkelstraat van Moskou. Ik ben daar al vaak aangesproken door vrouwen die vroegen of ik seks wilde. Ik schud dan mijn hoofd en loop door. Gisteravond was ik echter in een bijzonder goed humeur. Ik werd weer aangesproken. 'Do you want to have sex?' Dit keerde antwoordde ik: 'yes'. Directstroomden diverse prijzen uit haar mond. Toen ze haar assortiment had genoemd, zei ik tegen haar: 'I would like to have sex, but not with you'. Daarna kreeg ik wat woorden naar mijn hoofd geslingerd. Ik denk niet dat ze vriendelijk waren.

Het is zeldzaam. Ik heb hier nog geen enkele saaie dag beleefd. School is leuk. Ik spreek veel met moskovieten. Elke dag zie ik wel weer iets dat mijn mond van verbazing open doet vallen.

Zo kan ik nog steeds geinteresseerd kijken naar mensen die op straat werken. Schilders. Schoonmakers. Vooral naar schoonmakers. Ze vegen de straat. Veger en blik. Sigarettenpeuken. Papiertjes. Etcetera. Ik observeer ze wel eens. Ze ruimen ongeveer tien procent van het afval op. De rest waait wel ergens anders naar toe. Ze hebben gelukkig wel werk.

Voor mijn flat is een redelijk grote parkeerplaats. Midden op deze parkeerplaats staat een volledig zinloos hek. Grijs en roestig. Dat moet dus geverfd worden. Geen elektrische apparaten. Twee mannen (40 a 50 jaar) en een vrouw (60 jaar) zijn daar al ruim een week mee bezig. Roest wordt met een plamuurmes verwijderd. Ze staan de hele dag gebukt. Ik zie de vrouw met grote regelmaat naar haar rug grijpen. Ik denk dat arbo hier nog niet zo goed ontwikkeld is. Dat ga ik echter onderzoeken. Een vriendin van Lara is arbo-deskundige. 1 mei zie ik haar weer.

Ik vermoed dat ik komend weekend toch maar niet naar Sint Petersburg (Piter, zoals de russen zeggen) ga. Dan lopen mijn kosten toch wel erg hoog op.

Ik denk dat ik aan deze maand in Moskou twee nieuwe vrienden over houd. Ik kan erg goed opschieten met Stefano en Dalila. Rome en Zurich. Het is altijd weer fijn nieuwe mensen te leren kennen. Met name als ze uit een ander land komen.

Later.

Een druk weekend. Een erg leuk weekend

Het was een fijn weekend. Zaterdagmorgen hebben Dalila en ik het Kremlin bezocht. We hadden geluk. Er was een speciale parade voor een hoge gast. Fanfare. Veel uniformen. Ik ben dol op uniformen. Paarden. Leuk om te zien. We weten nog steeds niet wie de hoge gast was. Doet er ook niet toe.

Later op de dag ging ik met Lara naar het huis van haar vriendin. Zij woont ook in Moskou. De reis duurde best lang. In Nederland was ik vanuit Groningen minimaal in Harderwijk geweest. Harderwijk-zuid.

Het was het waard!

Ik trof oude bekenden. Lena (black), Lena(white)Valera etc. Valera is de vader van Lara's vriendin. Gisteren kreeg ik weer een speldje van hem. Hij had dit speldje gekregen toen hij lid was van de Konsomol. Hij speldde hem op mijn shirt. Zo'n lieve man!

Vandaag met Dalila naar het 'Nieuwe Maagdenklooster' geweest. Mooie naam. Vind ik. Klooster was erg mooi. De begraafplaats die bij het klooster hoort was nog mooier. Lees en huiver. Een aantal graven die ik gezien heb....

Tolstoi, Jeltsin, Chroetsjov, Bulgakov, Goertsjenko (twee weken terug overleden; zeer populaire actrice), Gromyko, Gogol, Raisa Gorbatsjeva, Stalina (tweede vrouw van) , Tsjechov etc.

En in zo'n weekend moet ik ook nog huiswerk maken.

behuizing, lessen, plannen, internet.

Mijn apartement is maar een val en veertig meter lopen van mijn school. In plaats van vallen neem ik liever de lift. Ik woon op de negende verdieping. Ik deel mijn apartement met een 32-jarige duitse jongen. We hebben ieder een eigen kamer. We delen de keuken, de douche en het toilet. Erg aardige jongen. Erg saaie jongen. Het apartement is simpel. Ook tamelijk ongezellig. Maar alles wat ik nodig heb is er. Douche. Kookgelegenheid. Wasmachine. Toilet. Tafel. Bed. Voor de geinteresseerden. Mijn straat heet iets van 'Gruzhinskiy Pereulok'. Dichtbij Belorusskaya Voksal.

De lessen zijn erg leuk. Niet makkelijk. Het gaat in enorm tempo. Ik heb niet de illusie goed russisch te spreken in mei. De komende twee weken krijg ik ook nog privelessen. Vijf uur per week. Thuis ga ik verder met studeren. Ik heb een leuke lerares. Ook erg leuke medestudenten. We lachen erg veel. We leren ook veel. Mijn lerares heet Katja. Ze is 28. Mijn medestudenten heten Dalila (33), Kristine (38) en Stefano (28). Leuke groep mensen. We doen geregeld iets samen. Eten. Sightseeing. Dat soort dingen.

Ik vrees dat ik dit weekend geen tijd heb om te schrijven. Misschien zondagavond. Druk.

Morgen ga ik eerst met Dalila de Wapenkamer in het Kremlin bezoeken. Daarna met Lara eten bij haar vriendin. Samen met andere mensen die ik ruim twee jaar terug ontmoet heb. Ik verheug me erop Valera weer te zien. Valera is de vader van de vriendin. Destijds kreeg ik een bijzonder speldje van hem. Die had hij ooit gekregen. 'Goede arbeider voor de Sovjet Unie'.

Zondag ga ik met Dalila een groot klooster bezoeken. Op de begraafplaats bij dit klooster is onder andere het graf van Nikita Chroetsjev. Daarna misschien wandelen in een van de vele mooie parken hier. En ik moet ook nogal wat huiswerk maken.

Ik heb een ander internetcafe gevonden. Leuker. Minder ver van mijn apartement. Met een zeldzaam mooie en intelligente eigenares. Jammer genoeg veel te jong voor me. Dit terzijde. Elke avond praten we een tijd met elkaar. Ze is erg grappig. Ze leert me ook nog wat russisch. Ze spreekt perfect engels. Dat is wel makkelijk. Anders zouden onze gesprekken veel korter zijn.

Ja ljoebjoe Mockba.