paulreist.reismee.nl

De datingsite en grote paniek

Mijn vorige verhaal leverde reacties op van personen die ik niet ken. Of die ik in elk geval niet direct herken. Madeliefje. Agapanthus. Sneeuwklokje. Onkruid. Jolanda. Onkruid heeft zich inmiddels als volg(st)er aangemeld. De overigen zouden zo maar reeds bestaande volgers kunnen zijn. Dat geeft trouwens niet.

Ik neem mijn inschrijving op de datingsite zeer serieus. Het wordt tijd dat er weer eens iets gebeurd op amoreus gebied. Ik heb me dus met serieuze bedoelingen ingeschreven. Je kan ook erg lachen. Op zo'n datingsite. Om teksten in profielen.

' 47 jaar. Bijziend. Eigen tanden'.

Ze leek me trouwens leuk. Heb haar ook geschreven. Er zal 's nachts in elk geval geen kunstgebit naar me grijnzen. Vanaf het nachtkastje.En ik hoef ookniet mee te zoeken naar de Steradent.

'Spontane 42-jarige vrouw die van uitgaan houdt. Ik heb veel slechte ervaringen achter de rug en ben voorlopig nog niet toe aan daten'

Tsja.... Wat moet ik daar verder nog over zeggen?

De reactie van Jolanda op mijn vorige verhaal zorgde er overigens voor dat ik een grote paniekaanval kreeg. Zweet brak me aan alle kanten uit. Zij/hij herinnerde mij aan de 4 mijl van Groningen! Nog minder dan acht weken en dan moet ik dat hele eind lopen met Kasper! Ook nog hardlopen.Ik heb nog steeds niet getraind! Tijdig herinnerde ik me het trainingsschema dat ik van Vriendelijke Krankzinnige Man heb gekregen! Het zweten stopte. Mijn lichaam kwam tot rust. Er is nog hoop! Ik ga direct met dit schema aan de slag. Morgen. Denk ik.

dating site

In september 2010 was ik twee weken in Barcelona. Samen met mijn russische vriendin Lara. Lara was nogal wanhopig. Ze was al 28 jaar en had nog steeds geen man. In Rusland is dat een leeftijd om te gaan wanhopen. Mijn nederlandse opinie veranderde niets aan haar wanhoop. Ze ging na onze vakantie spaans studeren. Ze wilde een spaanse man. Nu is het augustus 2011. Lara spreekt inmiddels erg goed spaans. Via Skype heeft ze een man ontmoet. In oktober emigreert ze naar Spanje. Volgend jaar trouwt ze met hem. Ze heeft echt veel doorzettingsvermogen.

In de vijver voor mijn flat komen elk jaar weer twee volwassen zwanen hun kinderen opvoeden. Geweldig mooi om te zien. De jongen zien we straks niet meer terug. De ouders zijn er volgend jaar weer. Mooi.

Nadenkend over Lara en de zwanen, drong weer eens tot mij door dat ik single ben. Op zich vind ik dat niet zo erg. Anderzijds lijkt het me ook wel weer wat om een relatie te beginnen. Ik ben geen stapper. Dat maakt het al erg moeilijk.

Deze week heb ik me daarom eens aangemeld op een dating-site. Ik moest natuurlijk allerlei dingen over mezelf vertellen. Wat is je meest karakteristieke eigenschap..... Tsja..... humor, lui, cynisch, intelligent, sociaal, betweter,eigenwijs, sarcastisch, altruïstisch.... Wat moet je over jezelf zeggen. Ik heb maar gekozen voor 'humor'.

Dan gaan allerlei vrouwen met je flirten. Vrouwen met prachtige bijnamen. Zonnebloempje. Vlinder. Lieveheersbeestje.

De namen zijn mooier dan hun profielen. Zonnebloempje houdt van De Toppers. Vlinder bleek lesbisch te zijn en 128 kilo te wegen. Lieveheersbeestje heeft een hekel aan buitenlanders.

Ik geef niet op! Ik vertel meer over mijn ervaringen op deze datingsite!

leuke teksten

Vandaag liep ik naar de supermarkt. AH. Vlakbij mijn AH wordt een gebouw gesloopt. Hoewel. Ik heb daar de afgelopen twee maanden geen enkele bezigheid meer gezien. Het is wel een puinhoop. Er staan ook hekken om deze puinhoop. Met een groot bord erop van het bouwbedrijf dat daar werkt. Of in elk geval pretendeert daar te werken.

Het bedrijf heeft een mooie naam. Vind ik. Bouwbedrijf Rotteveel. Daar zou ik geen huis door laten slopen. Laat staan bouwen.

Je komt altijd grappige teksten tegen. Als je er op let.

Vivante Krottje woninginrichting. Ook in Groningen.

Ik loop graag over begraafplaatsen. Mijn kinderen vinden het leuk om met me mee te lopen. Aan de hand van grafstenen valt veel te vertellen. Veel te praten.Veel te filosoferen. Ook veel te lachen.

Zo zagen we eens een grafsteen van een zekere Jan Bakker.

Tekst op zijn grafsteen. Hier ligt Jan Bakker. Hij wordt nooit meer wakker. Kasper en Nora vonden het hilarisch. Op dezelfde begraafplaats zagen weeen grafsteen van iemand die Jan Wekker (echt waar!)heette. Waarop Kasper rijmde: Hier ligt Jan Wekker. Hij baalt als een stekker.

Zo zie je maar. Teksten kunnen voor hilariteit zorgen.

Begraafplaatsen ook.

Kalou

Ik houd van Feyenoord. Ik houd heel erg van bepaalde voetballers die voor mijn club hebben gevoetbald. Misschien niet eens altijd de besten. De kenners hoef ik niets uit te leggen. Kiprich, Jeliazkov, Van Hanegem, Kindvall, Fraser, Kuijt, Jansen, Gullit, Obiku. Etcetera.

Soms briljant, soms cult.

Plotseling was daar Boneventura Kalou. Geweldig! Wat een voetballer! Hij zei tegen de technische staf van Feyenoord dat zijn broertje veel beter was dan hij. Dus Salomon kwam ook naar Feyenoord. Salomon was nog briljanter dan Boneventura. Wijze man. Die Boneventura.

2005. Salomon was al een tijdje bij Feyenoord. Ik fietste met een bijna 3-jarige Kasper door de stad. Voor de fun. Ik houd niet van fietsen. Dus het zegt heel wat dat ik dat voor de fun deed. Dit terzijde.

We gingen ook even kijken bij de training van FC Groningen. Toen nog in het Oosterpark. De spelers kwamen vermoeid het veld af. Liepen langs ons heen. Ook Gibril Sankoh. Kasper zag een donkere speler en schreeuwde: 'Kalou!!!! Kalou!!!!' De selectie van Groningen barstte in lachen uit. Het bezorgde Kasper veel aaitjes over zijn bol en knuffels van spelers. Ron Jans zei nog: 'Was het maar waar'.

We hebben sinds vanmiddag een poes thuis. Erg klein en megamooi.

De kinderen hebben de naam gekozen.

Kalou.

Het groot niet te vermijden

Sommige dingen zijn niet te vermijden.

Een aantal jaren terug hadden we een afdelingsuitje. We gingen uit eten. En naar de Stadsschouwburg. Een voorstelling van 'Het groot niet te vermijden'. In de aankondiging werden woorden genoemd als 'lachen' en 'interactie met het publiek'. Na een half uur had ik nog steeds niet gelachen. Maar toen kwam eindelijk mijn moment. Een van de artiesten riep richting zaal: 'Wat zijn we leuk hè!!!?' Ik schrok wakker, herkende het moment waarop interactie met het publiek zou starten, stond op en riep van bovenaf door de zaal: 'Tot nu toe nog niet! Ik hoop dat jullie na de pauze wel iets leuks gaan doen!!!!'. Dat bleek dus niet de bedoeling... Mijn collega's schaamden zich voor me, de artiesten waren even van slag, maar vreemd genoeg ook niet zo assertief mij van repliek te dienen.

Gelukkig dronk ik toen nog. Ik heb de zaal verlaten en de rest van de tijd met een eenzame bardame gepraat. Biertjes gedronken. We konden de Grote Zaal aan de bar volgen. De bardame werkte al enige tijd in de Stadsschouwburg. Ze snapte er niets van dat er uberhaupt mensen kwamen kijken naar ' Het Groot Niet te Vermjden'. Ze vond mijn interactie dan ook hilarisch.

Maar goed, hier wilde ik helemaal niet over beginnen. Er is iets heel anders. Iets veel belangrijkers dat voor mij niet meer te vermijden viel.

Het is bij jullie allen bekend dat ik een zeer talentvol en begenadigd atleet ben. Ik loop daar nooit mee te koop. Ik heb dan ook altijd allerlei uitnodigingen om aan sportevenementen deel te nemen afgewimpeld.

Het moment is echter gekomen dat ik mijn sportschoenen weer eens uit het stof haal. Op 9 oktober zal ik samen met Kasper de 4 mijl van Groningen lopen. We krijgen als zoon/vader training van een atleet (heb ik niet nodig, maar ik doe het voor Kasper).

deze man, mijn voetbalcarrière, ambities en hoe het afliep

Ik houd van voetballen. Als het me lukt dan wil ik altijd nog ballen terug trappen als ik een wedstrijd kijk. Ik ben fanatiek supporter van de leukste club van Nederland.

Ik voetbal ook veel met mijn kinderen. Wij spelen regelmatig een wedstrijd. Kasper en Nora tegen mij. De ene keer om de Stroopwafelcup. De andere keer om de Chipscup. Taartjescup. Ranjacup. Ijsjescup. Wrappy's-cup. Ik verlies altijd. Kasper en Nora hebben al heel wat cups gewonnen!

Ik denk er nu ook weer over om zelf te gaan voetballen bij een club. Na ruim 20 jaar! Destijds ben ik gestopt vanwege mijn knie. Kapotte meniscus. Het blijft maar kriebelen. In mijn dromen ben ik nog steeds waanzinnig goed. Als ik wakker word besef ik dat ik een trage, bijna 50-jarige speler zal zijn. Dat wordt dus een veteranenteam.

Ik begon ooit met voetballen. Bij SC Erica. In E3. Rechtsback. Daarna E1. D2. D2. C3. C2.

De indeling werd destijds gemaakt door een man wiens naam ik niet zal noemen. Wel kan ik zeggen dat hij en mijn vader elkaar niet mochten. Later kom ik terug op deze man.

Daarna kwam ik in de B-junioren. Daar hadden ze leiders die zich niets van deze man aantrokken. Het eerste halfjaar speelde ik in B2. Daarna anderhalf jaar in B1. De leider van B1 had door dat ik een goede spits was. Ik scoorde veel. Ik was een 'luie' spits. Maar scoorde aan de lopende band. In mijn tweede B-junioren seizoen werd ik zelfs uitgenodigd voor het Drents B-junioren elftal. Daar zat ik. Regenachtige avond. In Beilen.Jongetje uit Erica. Met allemaal spelers van Emmen, Achilles, Hoogeveen, ACV. Op de bank natuurlijk. Tegen Overijssel. De hele wedstrijd op de bank. Daar ging het voor het eerst mis. Onze spitsen bakten er niets van. Ik mocht niet invallen.

Kort daarna. De leider van B1 werd overruled door onze trainer. Paul was geen spits. Hij voetbalt te weinig mee. Ik werd verbannen naar de linkshalf-positie. Deed ik maar. Zonder morren. De eerste wedstrijd als linkshalf. We stonden met 0-1 achter. Nog 20 minuten te spelen. Onze leider kwam naar mij en onze spitstoe en zei dat we moesten wisselen van positie. 'Nee!', zei ik, 'onze trainer wordt woedend'. 'Mijn verantwoording', zei de leider. 'Ik leg het hem uit. Niet luisteren naar hem, maar voetballen!'. We deden het. Trainer Lambers stond te schelden en te schreeuwen langs de kant. 'Prinsen linkshalf!!!!!!!!' 'Matthieu in de spits!!!!'. We deden wat onze leider zei. We wonnen met 2-1. Ik scoorde twee keer.

Na deze wedstrijd kreeg ik een tweede uitnodiging voor het drents B-junioren elftal. Ik bedankte. Ik had geen zin om het nog eens koud te hebben in Beilen. Ik werd ook gevraagd door Emmen (toen nog Hoofdklasser) om de overstap te maken naar hun A1. Wilde ik wel. Maar ik had geen zin om 3 à 4 keer per week naar Emmen te moeten fietsen. Dus ik stelde mijn eisen. Opgehaald worden met de auto. Daar wilden ze niet aan. Ik moest er maar wat voor over hebben. Dat had ik dus niet.

De ondergang van mijn voetbalcarrière was nabij.

Een zondagochtend in Klazienaveen. We moesten met B1 spelen tegen Zwartemeer. Onze trainer was er ook bij. Zijn achternaam was Lambers. Totaal tactloze figuur. Wij noemden hem dan ook 'Lomperd'. Hij nam het natuurlijk weer over van onze leider. Hij had diploma's en dus meer verstand van voetballen. Ik had mijn voetbalkleding al aan. Toen gaf hij de opstelling. Keeper. Verdediging. Middenveld. Ik was nog niet genoemd. Dus ik deedmijn trainingsbroek aan in de veronderstelling dat ik nu zelfs gedegradeerd was tot reserve. Voorhoede. Centrumspits is Paul. Verbaasd keek ik op. Ik? Centrumspits? 'Je vindt me toch een waardeloze spits', zei ik. 'Dat doe ik niet als jij de opstelling bepaalt'! Spits!! 'Nee', ze ik. 'Spits! Of je kan je omkleden en je speelt het hele seizoen niet meer mee!' Ik heb me omgekleed.

Later nog een tamelijk glorieuze comeback gemaakt. Daar vertel ik later over.

Nog even over deze man die vroeger alleenrecht had om kinderen in te delen in teams. Dit was een hele enge man. Hij had jarenlang een vooraanstaande functie in de jeugdafdeling van SC Erica. Het was een publiek geheim dat jonge jongetjes niet veilig voor hem waren. Gelukkig was ik altijd wijs genoeg en had altijd een enorme aversie tegen deze man. Mijn vader en hij mochten elkaar al niet ver voordat ik geboren was. De kinderen van mijn vader hebben dit van hem overgenomen.

Een vrijdagavond in de dorpskroeg van Erica. Ik denk zoiets van 1988. Stamkroeg van mijn vrienden en mij. Jammer genoeg ook van deze man. Ik mag soms een bek als een scheermes hebben. Ik word nooit gewelddadig. Op één keer na. Dat was deze vrijdagavond. Deze man werd handtastelijk bij me. Conflictvermijdend als ik ben, zei ik dat hij zijn handen thuis moest houden en ben elders in de kroeg gaan zitten. Bij de derde keer dat deze man naast me kwam zitten, legde hij zijn hand op mijn kruis. Ik zei dat hij nu op moest rotten. Toen zei hij iets erg, erg lelijks over mijn moeilijke verleden. Voordat ik het wist had ik hem een klap op zijn gezicht gegeven. Tot heden nog steeds de enige klap die k ooit iemand gegeven heb! Deze man zat op een barkruk, viel eraf en brak zijn been op twee plekken. Dat had ik weer! Mijn eerste klap en iemand breekt gelijk zijn been op twee plekken.

Mijn vrienden en ik gingen. Slapen. Het was laat en de volgende middag moesten we vroeg voetballen. 14.00 uur. Dorp. Lopend vuur. Telefoon. Mijn vader wekte mij al om 10 uur. Mijn vader was verre van gewelddadig. Hij legde mij uit dat als ik deze man wilde slaan, dat nooit moest doen. Hij vertelde mij dat hij dan wel gekomen was om het voor mij te doen. Ik hoorde ook pas van mijn vader dat deze man zijn been op twee plekken had gebroken.

Ik moest voetballen en ging met lood in mijn schoenen richting voetbalveld. De eerste die ik zag was Bertus. Bertus was een gewaardeerd fenomeen binnen de Ericaanse voetbalfamilie. 'Heb je verdomme een been van deze man gebroken!!!???' 'Jjjaa', stamelde ik. 'Je had ze verdomme allebei moeten breken!!!' Waar ik dacht een paria te worden binnen de Ericaanse society werd ik een onbedoelde held. Na onze wedstrijd heb ik de hele middag gratis bier gedronken. Veel schouderklopjes gehad. Etcetera. Echt gebeurd: Ruim tien jaar na dit voorval wilde ik sigaretten kopen in dezelfde kroeg in Erica. Iemand herkende mij en riep: 'Hey Paul Prinsen! Hoe is het!' Blablabla. Waarna mensen die ik nog nooit gezien had, niet kende, veel jonger zijn dan ik mij vroegen: 'Ben jij die gast die deze man heeft geslagen?' Ik kon niet ontkennen. Veel bier werd mijn deel.

Deze man wilde een rechtszaak tegen mij beginnen. Liet hij de kroegbaas weten. Kroegbaas en ik zochtten hem op in ziekenhuis. Kroegbaas vertelde deze man dat hij nooit meer welkom was in zijn kroeg, dat alle getuigen op mijn hand waren. Dus nooit een rechtszaak geworden.

Hoe liep het af met deze man? Deze man werd een aantal jaren later betrapt op ontucht met voetballertjes van SC Erica. Ik weet overigens niet of hij nog in de cel heeft gezeten. Dat zal ik eens googlen. Hij mag het sportpark van Erica in elk geval niet meer betreden. Het bestuur van SC Erica heeft jaren- en jarenlang zijn ogen gesloten voor de wandaden van deze man.

No poll. This time a quiz! Flowers for the winner!!

I have some good friends in Moscow. One of them likes musicals.I tried to help her.

She often sang one line when we were together. I liked this line. 'We all deserve to die! Even you and even I'.

To make things clear. I don't like musicals at all. I liked this sentence. Very much!

I am 46. So I will probably live another 60 years Maybe even 62. I think I will get very old. I didn't ask for it. I just think it will go that way. Luck is not alwaysat my side.

But I like some words. From some songs. I have only 60 more years to go. So it's time to think about my funeral.

That's what my quiz is about!!!!!!!!!

At my funeral. Just music. No talks. Only Friendly Lunatic Man is allowed to talk about my life. But he will probably not be there anymore.Or life must be very cruel to him.

OK! Just music at my funeral. The choice of songs I want to 'hear' changes everyday.

Now I give you some words from 12 different songs. Can you give me the title and artist(s) ?

Some very easy. Some less easy I think. Some sentences you will find in different songs... Then you have to guess what song suits me... Have fun with googling! Have fun to think if it's really a song that suits me...... The songs below suit me all. They are all telling something about my life.

Send your answer to paul.prinsen-t@telfort.nl

1. you've got no real ambition, you want get very far

2. let me dream of making mad love to my girl on the heath

3. someone must have told him 'if you work to hard you can sweat'

4. he'll open doors

5. just below my skin I'm screaming

6. I'll never look behind me

7. I just knew too much

8. now, if we make a stand

9. I'm an educated fool

10. you say it's puppy love

11. when I don't get nothing back

12. I'm such a strong persuader

different things

My statistics looked great. To tell you the truth. One story made 30.331 hits. Guess which! Eternal honour to the one who tells me first!

Nevertheless! It means my other stories were watched by about 160 people each. Average. I still think it's not a bad result. For writing about nothing.

I made a big mistake in my statistics yesterday. Usually I don't make mistakes. But now I did. Yesterday. My followers are not from 5 different countries. They are from 6 different countries!!!

So: The Netherlands, Russia, Ukraine, Switzerland, Italy and Australia.

I forget my dear niece Josara! She is still dutch to me. But she lives in Australia for many, many years. It seems I got less flexible. While getting older.

Kasper's football team was celebrated yesterday. They became champion for the second time in a row. Their championship was celebrated just before the first team of our club had to play a very important match.

I give you a link. Watch carefully. Especially first 60 seconds and last 20 seconds. You can see my son. My Kasper.

http://www.rtvnoord.nl/sport/sport.asp?pid=101339