Nog een keer Ladysmith Black Mambazo en over kleuren
Ik heb al verteld dat ik fan ben van Ladysmith Black Mambazo. Al 25 jaar. Daarom deze link: http://www.youtube.com/watch?v=OafqYNCzq5U&feature=fvsr
Ik begrijp nergens iets van. Dus ik zal ook niet begrijpen wanneer iemand Ladysmith Black Mambazo niet leuk vindt.
Iets heel anders. Over kleuren.
Voor onze flat hebben we een minuscuul grasveldje. Mijn kinderen en hun vriendjes spelen daarvaakop. Het grasveldje is meestal groen. Maar.... Lefier heeft een bedrijf ingehuurd om dat gras te ontgroenen! Maaien noemen ze het ook wel eens. De naam van dat bedrijf is 'Donker'. Op hun bus staat: 'Donker maakt het groen'. Als ze klaar zijn met maaien is het grasveldje zwart, bruin en geel. Met her en der nog een plukje groen. Tot groot verdriet van mijn kinderen.
Is het jullie wel eens opgevallen dat goedkope bedrijven altijd schreeuwende kleuren hebben? Het rood en geel van Wibra. Het blauw en geel van Zeeman. Etcetera.
Always a child, famous people.... and music that touched me today
I will always keep something childish in me. Maybe too much.
Many years ago I shaked hands with Willem van Hanegem, Ruud Gullit and Johan Cruyff.
Four years ago I made a little walk in my neighbourhood. I walked and Kasper and Nora were biking. Suddenly I lost them! So I walked back. At main entrance of the theatre they had a nice talk with Ron Jans and his wife. For foreigners, Ron Jans was coach of the professional team of our city.
Once I talked with Drs. P while at the toilet at theatre in Emmen. Even at the toilet he was very funny. I asked him to shake hands. He answered: 'let's wash them first'. We did and then shaked hands.
Concerts are even better. Once I was at a concert of The Trammps. They liked my enthousiasm and I had to sing with them. After their concert they all came tome to give me a high five and to thank me.
Once in Oosterpoort (it's our theatre) I sang and danced at stage with Solomon Burke and his team. I even got a hug from Solomon Burke. And a rose!
My highlight in meeting famous people? Joseph Shabalala!!! Definitely!!! No doubt!!!
He is the leadsinger of Ladysmith Black Mambazo. After the second concert I saw of them I thanked him for their great concert. He thanked me for my enthousiasm and he even told me were I was in the public. He was right!
Today I listened a lot to music of Ladysmith Black Mambazo. They bring me to tears. Not only because of their music or texts. Their enthousiam, their pleasure in what they aredoing. Brilliant!
Go to youtube. Ladysmith Black Mambazo. Zimbabwe. 1987.
Only bad thing is Paul Simon thinks he has to sing with them. But enjoy the voices, dances, enthousiasm and smiles of LADYSMITH BLACK MAMBAZO
zwemmen, 4 mijl, voetbal en toekomstplannen
Best veel onderwerpen. Voor een gewone zaterdag. Nora is volop bezig met zwemles. Ze doet het heel erg goed. In de zomer van 2012 kan ik haar alleen laten in de Papiermolen. Dat is hét zwembad van Groningen. Ik vind het grappig dat mijn kinderen net zulke waterratten zijn als ik. Zwemmen is leuk. Water is leuk. We vinden alledrie douchen al geweldig!
Natuurlijk! Ik heb donderdagmiddag weer getraind voor de 4 mijl! Het ging al beter dan dinsdag. Ik heb wat pijntjes. Met name in mijn rechterknie. Verder alleen in mijn onderrug, mijn linkerknie, mijn rechter bovenbeen, mijn linker bovenbeen, mijn rechter lies, mijn linker lies, mijn rechter schouder, mijn linker elleboog en mijn linker heup.De rest van mijn lichaamheeft zich ook wel eens beter gevoeld.
Kasper moest vanmorgen zijn eerste competitiewedstrijd voetballen. Kasper speelt nu een team hoger. Zwaardere tegenstanders. Kasper speelt ook in dit team als 'inschuivende libero'. Althans als hij daartoe wordt aangemoedigd. Het liefst gooit hij de verdediging finaal in het slot.
Ze wonnen hun eerste wedstrijd. 9-0!! Kasper maakte met een mooi 'afstandsschot' de laatste goal!
Toekomstplannen? Eindelijk ze zijn er!!!! Ik verwacht volgende week het businessplan. Om over te oordelen. Ik heb straks een gesprek met iemand wie we graag willen inschakelen om ons te helpen. Misschien dromen... Alle goede ideeën beginnen met dromen. Ik houd jullie op de hoogte.
Waarom doe je sommige dingen?
Mijn manier van reizen is veranderd in de loop der jaren. Ik wilde altijd alle kerken van binnen zien. Alle torens beklimmen. Musea bezichtigen. Noem maar op. Ik ben er inmiddels achter dat het mooiste van reizen is om met mensen te praten. Mensen te ontmoeten.
Iets van 10 jaar terug was ik in het noorden van Portugal. Ik houd van Portugal. Geweldig landschap. Fijne mensen. Ik betaalde toen geld om de kerktoren van Viana de Castelo te beklimmen. Ik heb hoogtevrees. Ik heb er ook geen seconde van genoten. Eenmaal boven scheidde een hekje van 50 centimeter hoog mij van een val in een duizelingwekkende diepte. Later die vakantie liep ik boven (ja boven!! deze brug heeft namelijk twee verdiepingen!) over de mooiste brug die ik ooit gezien heb. Had ik ook niet moeten doen. Zeventig meter boven de Douro. Langsrazend verkeer. Ik denk dat ik nog steeds de snelste tijd heb. Om die brug over te steken. Ik heb later de foto's die Bettina heeft gemaakt bekeken. Geweldig uitzicht! Ik ben onderlangs terug gelopen.
Waarom doe ik mee aan de 4 mijl........ Voor Kasper. Een andere reden kan ik niet bedenken. We hebben dinsdag voor het eerst onder begeleiding getraind. Onze trainer is de nummer twee van Nederland op de 800 meter. Ik was alflink moe na de warming-up. Het ging maar door.... Een uur. Toen het ergste er eindelijk op leek te zitten moesten we nog een cooling down doen.... 700 meter in rustig tempo lopen. Ik kon de rest niet meer bijhouden. Ik sjokte wat achteraan met een gemaakte ontspannen glimlach om mijn mond. Eenmaal thuis ben ik direct op de bank in slaap gevallen. Vanmiddag is de volgende training. Ik overweeg een blessure te simuleren. Ik ben immers ook al 46. En al 7 jaar niet meer gesport.
Ik blijf schrijven. Ook mensen zijn niet altijd wie ze lijken te zijn.
Ik twijfelde of ik moest blijven schrijven. Reacties van volgers deden mij besluiten dat ik gewoon blijf schrijven. Reacties op deze site. Reacties per email. Bedankt voor alle positieve reacties. Slechts één iemand vond dat ik per direct moest stoppen. Ik heb deze iemand dan ook aangeraden mijn blog niet meer te lezen. Het leven is soms best simpel.
Gisteren zag ik weer eens iemand. Iemand anders dan eerder genoemde iemand. Dezevrouw zag er zwaar armoedig uit. Twee minuten later zag ik haar op een superdeluxe scooter stappen. Schijnbaar had ik mij vergist. Over haar armoede.
Dit deed me wel denken aan twee voorvallen die ik persoonlijk heb meegemaakt. Enkele jaren terug.
Eens liep ik op een gure, koude donderdagavond door het centrum van Groningen. Ik was op zoek naar leuke kleding. Voor de bruiloft van Simon. Ik had een baard vanacht weken. Het kunnen er ookzeven geweest zijn. Of negen. Dat doet er overigens niet toe. Ik had een zwarte muts op mijn hoofd. Tegen het gure weer. Ik liep voor V&D langs. Daar stond een groep jongeren. Een jaar of zestien. Of zeventien. Misschien vijftien. Doet er weer niet toe. 'Vuile moslim!!' riepen ze naar me. Ik liep op hen af en zei dat ik elke morgen onder de douche ging. Dus niet vuil was. Dat ik ook geen moslim was, maar overtuigd atheïst. Ze boden hun excuses aan. Daarna vroeg ik natuurlijk waarom ze sowieso dezecombinatie vanwoorden naar iemand meenden te moeten roepen. Dat wisten ze niet zo goed.
Het tweede voorval was symphatieker. Weer in november. Deze keer sneeuwde het. We hadden een afscheidsfeestje van een collega. Bé heet hij. Wat ik overigens een bijzondere naam vind. Bé. Het was een leuk afscheid. Ikverlietdeze avond een feestje eens niet als laatste.Door de vallende sneeuw liep ik richting mijn fiets. Zwaar beschonken. Dus mijn tred was wankel. Ik droeg weer eerdergenoemd mutsje. Mijn baard was er weer een van acht weken. Of zeven. Misschien negen. Ik wilde onderweg een sigaret opsteken. Ik kon mijn aansteker nergens vinden. Waarschijnlijk in het restaurant laten liggen. Ik zag een rokende jongen. Dus ik vroeg hem om een vuurtje. Hij gaf me een vuurtje. 'Hier', zei hij, 'je mag de aansteker houden'. Aardig van hem. Vond ik. 'Dank je', antwoordde ik. Hij was nog niet klaar met me. 'Hier', zeihij en stopte nog een euro in mijn hand. 'Dank je', zei ik.
Ik viel de avondtevreden in slaap. Een leuk feest gehad. Een aansteker gekregen. Wit met rode letters. Bruna.Ook nog een euro gekregen. Van een vriendelijke jongen.
Mijn laatste verhaal?
Ik merk dat ik in herhalingen verval. Ik maak te weinig mee om nog leuk over te schrijven. Laat me reizen en ik schrijf. Groningen is nou niet direct een stad waar ik veel spannende dingen beleef. Groningen is ook maar Groningen.
Ik kan blijven schrijven over zwanen, mijn kinderen, bouwbedrijf Rotteveel. Maar daar zitten jullie ook niet op te wachten.
Wat wil ik hiermee zeggen? Ik wil hiermee zeggen dat ik voorlopig maar niet meer moet schrijven.
Ik zal weer schrijven als ik echt iets bijzonders beleef. Ik zal weer schrijven als ik reis. Ik zal weer schrijven op verzoek. Is er iets wat jullie willen weten over me? Mijn sportverleden. Mijn sexverleden. Mijn schoolverleden. Mijn huidige liefdesleven. Etecetera! Vragen aan me? Mail me! Ik schrijf.
Ik schrijf weer.
Zub dajoe!
Begin van mijn loopbaan. De gevallen kampioen. De kapper.
Ruim 20 jaar terug was ik een geflipte student. Lerarenopleiding (wiskunde en nederlands), HEAO en PABO. Alledrie niet afgemaakt. Ik ontdekte mijn bestemming. Ik zou erg goed passen in de arbeidsreserve die elk land en elke economie nodig heeft. Ik was de perfecte, niets eisende werkloze!
Ik heb daar eerder over verteld. Ruim drie jaar lang was ik een gerespecteerd lid van onze nationale arbeidsreserve. Als er rijen werden gevormd voor nieuwe banen stond ik toevallig altijd net achteraan in de rij. Pure pech.
Zoals eerder gezegd, ik werd verliefd, vader van het meisje was vestigingsmanager bij uitzendbureau Start en ik stond tegen wil en dank plotseling vooraan in de rij.
Een tijdelijk baantje. Drie weken. Dat was te overzien. Vond zelfs ik. Iets bij Bedrijfs Economische Zaken. Geen idee wat dat was. Bettina bracht me naar de RDW. Ik was zeldzaam nerveus. Bedrijfs Economische Zaken... BEZ!!!! Ik! Ik Paul Prinsen werken op een afdeling met de naam Bedrijfs Economische Zaken?!?!? Ik had niet eens een kostuum. Niet eens nette kleding.
Ik moest me melden bij de balie en vragen naar Ben G. Ben zag er niet uit zoals ik verwacht had... Die dag was hij ongeschoren. Hij had een oorringetje. Ik voelde me gelijk een stuk beter. Het tijdelijk baantje mondde uiteindelijk uit in een vaste baan. Ruim negen jaar heb ik daar gewerkt.
Bij latere werkgevers vond ik nooit meer zo'n manager. Ik heb erg veel van Ben geleerd. In allerlei opzichten. Hij gaf me zelfvertrouwen. Ik merkte later dat de meeste managers niet zijn zoals Ben. Kan ik nog veel meer over vertellen. Dat doe ik nog wel eens.
Iets totaal anders.
Kasper en Nora moeten morgen weer naar school. De zomervakantie zit erop. De laatste week van de zomervakantie waren ze bij mij. Allerlei leuke dingen gedaan.
Een spelletjesdag met indoor picknick. Nora won. Ik werd laatste. Ze wilden kapper spelen op woensdag. Om het echt te maken offerde ik mij op. Ze richtten een kapsalon in, in de huiskamer, ik gaf ze mijn tondeuse en ze hebben mij 'geknipt'. Niet perfect, maar best goed. Ik mis wat 'happen' her en der. Groeit wel weer aan. De volgende keer gaat het vast nog beter.
Maar dan.... De meesten van jullie weten dat ik een subliem sportman ben. Zelden verlies ik. Ik behoor tot het soort mensen dat ookvan sjoelen houdt. Ik heb de laatste 25 jaar nooit van iemand verloren. Deze week versloeg Kasper mij... Ik moet er wel bij zeggen dat ik last had van een schouderblessure. Er met mijn gedachten niet bij was. De sjoelbak was ook niet glad genoeg. ;-))
Geweldig om de vreugde-explosie van Kasper te zien!
Niets is is zoals het lijkt
Het lijkt voor mij al erg lang terug. Maar mijn kinderen waren ooit nog niet zindelijk. Als Bettina en ik Kasper enige tijd niet hoorden of zagen, wisten we toch waar hij was. Dan had hij zich verstopt achter het gordijn. Om in alle rust in zijn luier te poepen. 'Gepoept' zei hij dan soms. Dat hadden wij om diverse redenen ook al door.
Toen Kasper eenmaal zindelijk was, hadden we natuurlijk ook nog Nora. Bij de zaterdagse boodschappen hoorden dan ook standaard van die vochtige, billenvriendelijke doekjes.
Destijds deden we regelmatig boodschappen bij de Jumbo. Euroborg. Dan nam ik altijd standaard een voordeelverpakking mee. Een grote doos met 6 verpakkingen. Vochtige, billenvriendelijke doekjes.
Er was een ochtend dat ik op de prijzen lette. Eén pakje vochtige, billenvriendelijke doekjes kostte 1,89 euro. In de grote voordeelverpakking zatten zes pakjes. Deze grote voordeelverpakking kostte slechts 11,98 euro!
Ik was maandenlang voor de gek gehouden! Ik riep er iemand bij. Vertelde mijn verhaal. Probeerde het haar uit te leggen. Ze moest eerst een rekenmachine halen. Ze kwam er niet uit.Ze moest toch haar chef erbij halen. Ik vertelde mijn verhaal nog een keer. De chef had de rekenmachine ook even nodig. Ik had hem al verteld hoe het zat. Na twee minuten op zijn rekenmachine, kwam hij tot dezelfde conclusie.
Zou direct verandert worden!
De volgende keer dat ik weer bij Jumbo kwam was er niets veranderd. Ik heb toen de grote voordeelverpakking maar laten liggen. Zes losse pakjes gekocht.
Deze week wilde ik watverzenden bij een klein Albert Hein-filiaal. Dichtbij mijn huis. Het was druk. Ik keek wat om heen. Mijn oog viel op een aantal orchideeën. Bonusaanbieding! Eén orchidee voor € 4,99. Met bonuskaart twee voor € 9,98!
Wijsneus als ik ben wees ik een medewerker daarop. 'Dat is dom van ons', zei ze. Dat klopt dus niet! Gaan we gelijk iets aan doen.
Vandaag kocht ik daar wat sigaretten. De aanbieding was nog niet veranderd.
Ik ben misschien ook wel een zeikstraal.