Muziek en politie

Barcelona verschilt niet zo erg veel van Amsterdam. Het regent en je struikelt over de toeristen. Barcelona is wel een erg mooie stad.

Lara en ik lopen behoorlijke afstanden per dag. Zij heeft net als ik een onvoorstelbaar gevoel voor richting. Misschien zelfs wel beter. We verdwalen dus nooit.

We hebben natuurlijk al het een en ander gezien. En gedaan. ´s Nachts met een groepje Barcelonezen op een achteraf pleintje gezeten. Op de trap van een kerk. Muziek maken. De Spanjaarden. Ik luisterde alleen. Applaudiseren deed ik ook.

Naar een flamenco-opera geweest. Ook erg leuk. Flamenco is toch wel erg mooi. En ik houd van spaanse zangeressen. Als ik al dreigde weg te dommelen werd dit voorkomen door een harstochtelijk ´Olé!!´.

Ook hier al weer een hoogtepunt met politie in de hoofdrol. Politie te motor zat 4 vier hardlopende mannen achterna. Politie ging in een scherpe bocht onderuit. Dat was al grappig. Daarna gingen zij ook te voet verder. Ze kregen ze niet. Ondertussen maakte een duitse toeristfoto´s van zijn dochter. Zij had een voet op het wiel van de achtergebleven motor gezet. Alsof zij de politie had gevloerd. Best leuk.Agent werd boos.De toerist moest zijn gemaakte foto´s wissen of zijn camera zou in beslag genomen worden. Zo zie je maar weer. Je kan dus echt overal altijd nog agent worden. Dat is een zorg minder voor de kanslozen onder ons.

Hasta mañana.

Update

Best wel veel gebeurd de laatste tijd. Ik zal het kort houden.

Zaterdag 13 november begint mijn opleiding tot reisleider. Duurt pakweg 3 maanden. Dat is te overzien. Zoals het nu lijkt ga ik in het voorjaar enkele weken naar school in.......... Moskou!!! Stoomcursus Russisch.

Maar eerst ga ik aanstaande vrijdag tien dagen naar Barcelona. Ben benieuwd. Nooit geweest. Ik ga samen met Lara. Lara woont in Moskou. We hebben elkaar ruim twee jaar terug ontmoet in Noord-Ierland. Nu dus samen tien dagen in Barcelona.

Ik heb er zin in.

Ik probeer dagelijks hier iets te schrijven.

Leve de vuvuzela

Het WK voetbal is begonnen. Elke vier jaar kijk je er naar uit. Reikhalzend nog wel. Elke vier jaar vraag je je weer af waarom. Er zijn inmiddels acht wedstrijden gespeeld. Ik heb er nog niet één volledig kunnen zien. Ook niet willen zien. Zuid-Afrika viel niet tegen. Ghana en Duitsland speelden zelfs wel aardig. De rest? Het viel niet mee.

Toch zijn er genoeg leuke dingen te zien en te horenop zo'n WK.

De wissel van Suarez. Van Ajax. De rode kaart van Lodeiro. Van Ajax. De schwalbe van Özil. Het feest in de ghanese kleedkamer. De verbijstering op het gezicht van Pim Verbeek. Het volkslied van Zuid-Afrika. Blijft ontroerend. Het volkslied van Engeland. Blijft mooi. Zinedine Zidane. De beste speler allertijden was toeschouwer bij Slovenië-Algerije. Maradona. Hoopgevend vooralle krankzinnigen in de wereld. Je kan altijd nog bondscoach van Argentinië worden.

Het hedendaagse voetbal isnogal saai. Of ze moeten alleen de samenvatting spelen.

De komende maand is dus bij uitstek geschikt om wat extra slaap te pakken. Liggend op de bank. Zet de tv iets zachter dan normaal. Een saaie wedstrijd met het monotone gezoem van de vuvuzela's. Geweldige omstandigheden om bij in slaap te vallen.

Het is me al bij vijf van de acht wedstrijden gelukt.

dromen

Vroeger wilde ik graag zwerver worden. Of landloper. Mooi woord. Landloper. Ik romantiseerde het bestaan van landloper. Het was altijd mooi weer in mijn dromen. Ik zwom in een helderblauwe Middellandse Zee. Ik keek uit over een ruig berglandschap. Aan de zijde van een mooi Turks herderinnetje. Ik had het nooit koud. Ik had nooit honger. Ik had nooit zorgen.

Mooie dromen waren dat. Ik droomde ook vaak dat ik profvoetballer was. Feyenoord werd dan onder mijn bezielende leiding kampioen. Ik was natuurlijk een superspits.

Je zou al je dromen na moeten streven.Onderzoeken of het haalbaar is. Zo niet, danmaak je een nieuwe droom.

Voordat je het door hebt woon je al jarenlang in een suf oost-gronings dorp. Werk je al 30 jaar als boekhouder bij hetzelfde bedrijf. En alsof dat nog niet erg genoeg is,wordt je zoon politieagent. Nachtmerrie.

Ik ben albijna 20 jaar boekhouder. Wel bij 3 verschillende bedrijven. En ik woon ook niet in een suf oost-gronings dorp. Toch is het tijd voor iets anders. Ik heb de afgelopen maanden weer veel gedroomd. Na veel wikken en wegen heb ik een besluit genomen. Ik wil reisleider worden. Ik moet eersthet selectiegesprek nog goed afronden. 4 mei.

De schapen en de zombie

Mijn kinderen gaan sinds de kerstvakantie naar een christelijke daltonschool. Dat is mooi. Maar ook wel eens lastig.

Ze stellen nu met grote regelmaatmoeilijke vragen over het geloof. Vooral Kasper. Kasper zegt dat hij niet in god gelooft. Kasper zegt ook dat Jezus de Nazarener wel echt bestaan heeft.

Nora is het met Kasper eens.

Kasper zei ook tegen juf Joyce dat ik niet in god geloof. Dat deed hij ongeveer 5 keer. Binnen 3 minuten. Ik denk dat juf Joyce het wel begrepen heeft.

Ze zingen nu ook vaak christelijke liedjes. De Heer is waarlijk opgestaan. Dank u voor deze nieuwe morgen. Jezus was een goede herder. Ik kan ze niet meezingen. Ik ken de teksten niet. Alleen het eerste couplet van 'Dank u.....' lukt nog wel. Gelukkig gaan we volgend week naar Sleen. Thea kent deze liedjes ongetwijfeld. Bovendien zingt ze graag en veel. En hard.

Nora vraagt me wat een herder is. Iemand dieop schaapjes past. Vol verbazing kijkt ze me aan. Moet ik weer iets uitleggen. Jezuspast op ons.Vanuit de hemel. Hij is de herder. Wij de schapen. Waarop Nora zegt: 'Beeeh, beeeeh.....'.

Grappig meisje die Nora.

Kasper is een denker. Een tijdje terug vroeg hij aan Bettina wat een zombie is. Iemand die dood is maar uit het graf komt en ronddwaalt. Kasper combineert enkele gegevens. Hij komt tot een conclusie. 'Dus Jezus is een zombie'. Mooie logica.

Slim ventje die Kasper.

De loco-secretaris gegoogled

Google is gevaarlijk. Voor mensen die graag sterke verhalen vertellen. Voor mensen die graag doen alsof ze ergens veel vanaf weten.

Ik heb een collega. Ik heb er wel meer, maar in dit geval gaat het over hem. Het gesprek ging over voetbal. 'Jaap Stam is gewoon een klein mannetje', zei hij. Hij had naast Jaap Stam gestaan. Ik weet weinig van Jaap Stam. Ik wist echter wel dat hij geen klein mannetje is. Snel gegoogled. Lengte Jaap Stam. De collega viel door de mand.

Ik heb twee familieleden. Ik heb er wel meer, maar in dit geval gaat het over hen.Beiden pronken graag met hun kennis. Helemaal als ze door hebben dat jijde blinde bent en zij dus Eenoog kunnen spelen. Degeelrode vink, Rwanda tijdens de tweede wereldoorlog,de beste fotocamera, 13e eeuwse architectuur op Samoa. Ze wisten er alles van. Met name als jij zei er niets vanaf te weten.Sindsde hele wereld googled lijkt hunkennissterk afgenomen.

Toch ging ik in Odessa zelf de mist in. We zaten met vier mensen in een restaurant. Het was gezellig. Het gesprek geanimeerd. Op een gegeven moment oreerde ik: 'Wees moedig en standvastig. Behalve als het even niet lukt'. Verbaasde gezichten keken me aan. Bewonderende gezichten keken me aan. Wat een wijsheid. Van wie was die uitspraak? 'Van mezelf', loog ik. Succes smaakt immers naar meer. 'Wat een briljante geest', zag ik ze denken.

Ik voelde me watongemakkelijk.

De volgende dag zaten we met hetzelfde gezelschap weer in een restaurant. Weliswaar een ander restaurant, maar dat doet er niet toe. Een van mijn disgenoten zei dat ze mijn uitspraak van gisteren gegoogled had. 'Jolki palki!', dacht ik. Het feit dat ik met andermans veren had gepronkt werd me snel vergeven. Iets anders was veel belangrijker. Wat is in hemelsnaam een loco-secretaris van een meerschap? Tsja. Ik vertelde een warrig verhaal over de Sovjet Unie, bureaucratie, gemeenschap in de bosjes, stadsbewoners die wel eens last hadden van geluidsoverlast, loslopende honden, een vriend van mij. Ze hadden geen idee waar ik het over had. Wel zeiden ze dat ik me gelukkig mocht prijzen zo'n wijs en machtig man te kennen.

Ik beaamde dat.

De dag die anders liep dan gedacht

Ik zou vandaag weer aan het werk gaan. Ik zou vandaag ook naar de dokter gaan. Ik heb niet gewerkt. Ik ben ook niet naar de dokter geweest.

Nora is ziek. Ze heeft de afgelopen nacht amper geslapen. Ze hoestte voortdurend. Ik heb haar thuis gehouden van school en zorgverlof genomen. Ik heb de dokter ook maar afgebeld. Leek me beter om Nora zo veel mogelijk binnen te houden. Ik maak maandag weer een nieuwe afspraak met de dokter. Indien nog nodig. Ik vrees van wel. Mijn rechterbeen voelt steeds beter. Mijn neus nog niet. Ik heb ook een beetje een zeurende hoofdpijn. Misschien wel een lichte hersenschudding. Ik ben niet zo goed in het verdragen van fysieke pijn. Trouwens ik ben niet goed in het verdragen van welke soort pijn dan ook.

Op mijn digitale camera stonden nog heel wat foto's van Moskou. Herfst 2008. Ik ga er zo een aantal op dit blog plaatsen. Misschien wel allemaal. Wel tijdelijk.